رادیوگرافی دیجیتال

رادیوگرافی دیجیتال

رادیوگرافی دیجیتال

رادیوگرافی با اشعه ایکس (X-ray) یک آزمون سریع و بدون درد است که به وسیله آن می توان تصاویری از ساختمان های درون بدن و به خصوص استخوان ها تهیه کرد. امواج اشعه ایکس از بدن عبور می کنند ولی به مقادیر متفاوت و بر حسب تراکم موادی که اشعه از آن عــــبور می کند، جذب می شوند.

مواد متراکم مانند استخوان و فلز در فیلم رادیوگرافی به رنگ سفید ظاهر می شوند. هوای درون ریه به رنگ سیاه دیده شده و چربی و عضله با سایه های متفاوت خاکستری رنگ ظاهر می شوند.

در بعضی انواع آزمون های رادیوگرافی، یک محیط کنتراست (contrast medium) مانند ید یا باریم وارد بدن می کنند تا ساختار های بدن در تصاویر با جزئیات بیشتر دیده شوند. رادیوگرافی یکی از روش های تصویربرداری پزشکی است که با استفاده از آن میتوان به نحوی درون بدن انسان را دید و از بعضی بیماری های آن اطلاع پیدا کرد. این روش با استفاده از تابش اشعه ایکس (X-ray) اشعه رونتگن به قسمتی از بدن انسان می تواند تصویر مورد نیاز را تهیه کند.

رادیوگرافی ساده

رادیوگرافی انواع متفاوتی دارد. پایه ای ترین نوع آن را رادیوگرافی ساده می گویند. رادیوگرافی ساده اولین نوع تصویربرداری یا اشعه ایکس است که به توسط بشر اختراع شده و هنوز بطور وسیعی از آن استفاده می شود. یک تصویر رادیوگرافی ساده معمولا بصورت یک ورقه پلاستیکی یا سلوفان شفاف است که بر روی آن تصویری سیاه و سفید نقش بسته است. به آن عکس رادیولوژی یا فیلم رادیولوژی هم می گویند.

پزشک معمولا این ورقه را در مقابل نور قرار داده و تصویر را نگاه می کند. به دستگاهی که نور لازم را برای این کار تهیه می کند نگاتوسکوپ می گویند. تقریبا از هر نقطه ای از بدن انسان می توان فیلم رادیولوژی تهیه کرد.

رادیوگرافی دیجیتال

در سال های اخیر از نوع جدیدی از رادیوگرافی یا عکس برداری استفاده می شود که به آن رادیوگرافی دیجیتال می گویند. در این نوع از رادیوگرافی از فیلم استفاده نمی شود و تصویر تهیه شده از بیمار بر روی صفحه مانیتور کامپیوتر قابل دیدن است. با این حال می توان این تصاویر را هم بر روی فیلم چاپ کرد. گاهی اوقات همراه با رادیوگرافی به بیمار مواد خاصی تزریق شده یا خورانده می شود. به این روش رادیوگرافی رنگی می گویند. از رادیوگرافی رنگی برای تشخیص بهتر و دقیق تر بعضی ضایعات استفاده می شود.